آموزش حقوق بشر برای نفی خشونت

نویسندگان

1 عضو هیأت علمی دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی.

2 کارشناس ارشد حقوق بشر، دانشگاه شهید بهشتی.

چکیده

خشونت پیشینه‌ای به درازای عمر بشر دارد و در تمامی جنبه‌های زندگی فردی و اجتماعی او برای خود جایگاهی یافته است. برای رسیدن به جامعه‌ای عاری از خشونت ابتدا باید خشونت را شناخت. مفهوم خشونت در طول تاریخ دچار تحول و تطور شده و دامنه آن بسیار گسترش یافته است، به‌طوری‌که امروز آن را یکی از عمده‌ترین تهدیدات صلح در تمام سطوح از زندگی فرد تا جامعه بین‌الملل می‌دانند. بررسی دقیق خشونت در روابط انسانی نشان می‌دهد بسیاری از خشونت‌ها، ریشه‌های فرهنگی دارد، اما مانند سایر ابعاد فرهنگ، قابل اصلاح و جایگزینی با فرهنگ عاری از خشونت است. در این مقاله خشونت‌های مستقیم، اجتماعی و ساختاری مورد بررسی قرار گرفته و بعد از ایجاد شناختی مختصر از ابعاد مختلف آنها، راهکارها و امکانات آموزش حقوق بشر برای قطع چرخه خشونت و ایجاد فرهنگ عاری از خشونت در میان جوامع انسانی معرفی می‌گردد. آموزش حقوق بشر از طریق ایجاد آگاهی، احساس مسؤولیت و ایجاد توانمندی در مخاطبان، یک برنامه‌ریزی مناسب برای شناساندن انواع خشونت‌های پیدا و پنهان، قطع چرخه خشونت و استقرار فرهنگ عاری از خشونت است که لازمه صلح پایدار در جوامع انسانی است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Human Rights Training for Banishing Violence

نویسندگان [English]

  • Reza Eslami 1
  • Abbas Behroozikhah 2
چکیده [English]

This article reviews the roots of violence in human society in individual and social levels, and studies the negative impact of violence on peace and peaceful coexistence of citizens in any given society. The article argues that, in many instances, the violence is derived from, and motivated by, certain cultural beliefs and practices which threaten peace in both domestic and international scenes, and in turn, lead to more violence and discrimination. The article also provides that this vicious circle should be replaced by the circle of dialogue, mutual understanding and tolerance. The article argues that human rights education helps societies raise awareness, build capacities and empower the citizens so that the differences among them are settled by peaceful means, and ultimately, violence is eliminated from human societies.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Violence
  • Discrimination
  • culture
  • human rights training
  • tolerance
  • human rights education
منابع فارسی
1. استیرن، فرانسوا. خشونت و قدرت. ترجمه بهنام جعفری. تهران: مرکز چاپ و انتشارات وزارت امور خارجه، 1381.
2. امیر ارجمند، اردشیر. «آموزش حقوق بشر». مجله تحقیقات حقوقی 25-26 (1378): 159-179.
3. ایثاری کسمایی، علی. حقایق اساسی درباره سازمان ملل متحد. ترجمه مرکز اطلاعات سازمان ملل متحد. تهران: یثاری، 1384.
4. بوتول، گاستن. تتبعی در ستیزه‌شناسی. ترجمه حسن پویان. تهران: پژمان، 1364.
5. پرزورسکی، آدام و. دمکراسی و توسعه (نهادهای سیاسی و بهزیستی در جهان 1950-1990). ترجمه جعفر خیرخواهان. تهران: سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور، 1384.
6 پرفیت، آلن. پاسخ‌هایی به خشونت. ترجمه مرتضی محسنی. تهران: کتابخانه گنج دانش، 1378.
7. دلاوری، ابوالفضل. «بررسی ریشه‌های خشونت و بی‌ثباتی سیاسی در ایران» پایان‌نامه دکترا، تهران، 1378.
8. رسول‌زاده اقدم، صمد. «عوامل مؤثر بر خشونت علیه کودکان در خانواده.» پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد، دانشگاه شهید بهشتی، 1381.
9. ساعد وکیل، امیر. حقوق بشر، صلح و امنیت، بین‌المللی. تهران: مجد، 1383.
10. ساعد وکیل، امیر. نسل سوم حقوق بشر (حقوق همبستگی). تهران: مجمع علمی فرهنگی مجد، 1383.
11. صباغیان، علی. نقش میانجیگری در حل‌وفصل اختلافات بین‌المللی. تهران: وزارت امور خارجه، 1376.
12. صبوری، محمدحسین. «صلح پایدار در فلسفه کانت». پایان‌نامه کارشناسی ارشد، تهران: دانشگاه شهیدبهشتی، 1380.
13. صفاری، علی. «درآمدی بر جرم‌شناسی انتقادی و انواع آن». در علوم جنایی (مجموعه مقالات در تجلیل از استاد محمد آشوری). تهران: سمت، 1383.
14. طالبی‌پور، شیما. «آموزش حقوق بشر و حق بر توسعه پایدار». پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد، تهران: دانشگاه شهیدبهشتی، 1385.
15. عظیمی آرانی، حسین. کارکردهای نظام سیاسی در فرایند توسعه. تهران: سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور، 1384.
16. عنان، کوفی. پیشگیری از مناقشات مسلحانه (گزارش دبیرکل). تهران: مرکز اطلاعات سازمان ملل تهران، 1381.
17. کنوانسیون سازمان ملل متحد برای مقابله با فساد، دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد در جمهوری اسلامی، تهران: نشر گرایش، 1384.
18. کولوویک، ضمیر ناخودآگاه و جنگ، 273، تهران: پیام یونسکو، 1372.
19. کوئن، بروس. مبانی جامعه‌شناسی. ترجمه غ توسلی و ر. فاضل. تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ بیست‌وسوم، 1390.
20. محمدی، مهرداد. «عملکرد نیروهای عامل صلح سازمان ملل متحد در زمینه حقوق بشر» (دوران پس از جنگ سرد). پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد، تهران: دانشگاه شهید بهشتی.
21. مهرپور، حسین. حقوق بشر در اسناد بین‌المللی و موضع جمهوری اسلامی ایران، تهران: اطلاعات، 1374.
22. منافی دستجردی، عالیه. «بررسی جایگاه آموزش صلح و جنگ در محتوای کتب درس دوره سه ساله راهنمایی 84ـ1383.» پایان‌نامه کارشناسی ارشد، تهران: دانشگاه شهیدبهشتی، 1384.
23. میشو، ایو. خشونت دست‌آموز. ترجمه بابک سیّدحسینی. تهران: مرکز چاپ و انتشارات صحیفه وزارت امور خارجه، 1381.
24. مهرا، نسرین. «زن و حقوق کیفری»، (مجموعه مقالات، نتایج کارگاه‌ها و اسناد نخستین همایش بین‌المللی زن و حقوق کیفری گذشته حال، آینده، آذر 1383). تهران: سلسبیل، 1384.
25. نجفی ابرندآبادی، علی‌حسین. «رویکرد جرم‌شناسی به خشونت در ورزش» (بحثی در زمینه جرم‌شناسی عملیات ورزشی)، مجله تحقیقات حقوقی دانشگاه شهید بهشتی، 29-30، تهران: 1379.
26. همتی، رضا. «عوامل مؤثر بر خشونت مردان علیه زنان در خانواده‌های تهرانی». پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد، تهران: دانشگاه شهید بهشتی، 1382.
27. هنجنی، علی. «پیدایش حقوق بشر دوستانه جنگ و جلوه‌هایی از حفظ حیثیت انسانی در رفتار رزمندگان با یکدیگر». مجله تحقیقات حقوقی. 39، تهران: دانشگاه شهید بهشتی، 1383.
 
منابع لاتین
1. Brochman, H., & Midttun, E. K. (1999). Human Rights Education and Peace Building. Current Issues in Comparative Education, 2(1), 1–10.
2. Fawole, O. I. (2008). Economic Violence To Women and Girls Is It Receiving the Necessary Attention? Trauma, Violence, & Abuse, 9(3), 167–177.
3. Fischer, J. (2002). Electoral Conflict and Violence. IFES White Paper, 1. Retrieved from http://unpan1.un.org/intradoc/groups/public/documents/untc/unpan019255.pdf
4. Fox, S., & Hoelscher, K. (2010). The Political Economy of Social Violence: theory and evidence from a cross-country study. Retrieved from http://eprints.lse.ac.uk/28469/.
5. Galtun, J. 1990. Culture Violence, Journal of Peace Research, Vol. 27, No.3, pp.  291-305.
6. Goetz, A. T. (2010). The evolutionary psychology of violence. Psicothema, 22(1), 15–21.
7. Ho, K. H. (2007). Structural violence as a human rights violation. Essex Human Rights Review, 4(2), 1–17.
8. Kalyvas, S. N. (2006). The logic of violence in civil war. Cambridge Univ Press.  Retrieved from http://journals.cambridge.org/production/action/cjoGetFulltext?fulltextid=1918952.
9. Peters, J., Shackelford, T. K., & Buss, D. M. (2002). Understanding domestic violence against women: Using evolutionary psychology to extend the feminist functional analysis. Violence and Victims, 17(2), 255–264.
10. Piazza, J. A., Rooted in Poverty? : Terrorism, Poor Economic Development, and Social Cleavages, Terrorism and Political Violence, Vol. 18, No.1, 2006, pp159-177.
11. Plan of act, World Programme for Human Rights Education, First Phase, United Nation, New York and Geneva, 2006.
12. Przetacznik, F. 1991.The Basic of Philosophical and Legal Concept of Peace as a Cardinal Human Right, The Catholic Concept of Genuine & Just Peace as a Basic Collective Right.
13. Telorance: The Threshold of Peace (Preliminary version), UNESCO, 1994.
14. Tibbitts, F. Human Rights Education, Encyclopedia of Peace Education, Teacher College Columbia University, http://www.tc.edu/centers/epe/.
15. United Nations Millennium Declaration, General Assembly, A/55/L.2,2000
 
سایتهای اینترنتی
1. A/res/55/2. (n.d.). Retrieved December 13, 2012, from   http://www.un.org/millennium/declaration/ares552e.htm
2. A/RES/48/104. Declaration on the Elimination of Violence against Women. (n.d.). Retrieved December 13, 2012, from   http://www.un.org/documents/ga/res/48/a48r104.htm
3 .A/RES/40/36. Domestic violence. (n.d.). Retrieved December 13, 2012, from http://www.un.org/documents/ga/res/40/a40r036.htm.  (n.d.). Retrieved December 13, 2012, from http://fa.m.wikipedia.org/wiki/
4. J Declaration on the Right of Peoples to Peace. (n.d.). Retrieved December 13, 2012, from http://www2.ohchr.org/english/law/peace.htm
سرمایه فرهنگی ـ ویکی‌پدیا.