An Investigation of the Nature, Stance, and Performance of Tehran Regional Arbitration Center

Document Type : Original Article

Authors

1 Ph.D. Student in Private Law, Faculty of Law, Theology and Political Science, Islamic Azad University, Education and Research of Justice of Tehran, Tehran, Iran.

2 Associate Professor of Private Law, Faculty of Law and Political Sciences, University of Tehran, Tehran, Iran.

Abstract

Arbitration is a substitute and among the most important solutions for dispute settlement, in which the parties to a disagreement, by mutual accord, refer a controversy, to reach a binding, impartial, and effective agreement. As for the procedure, arbitration can be categorized into ad hoc versus institutional arbitration; in the latter, arbitration institutions organize and manage the arbitration proceedings, as a mediator and arbiter, in an attempt to accelerate as well as to facilitate and improve the proceedings. Such institutions, as per the regulations, have immunity for performing their duties, yet, according to general rules of liability, are liable against the parties to a dispute and third parties, and can be litigated. A major arbitration institution in Iran, the operation of which is based on and authorized by the statute of the Islamic Consultative Assembly, is Tehran Regional Arbitration Center (TRAC), incorporated through an agreement between the Islamic Republic of Iran and Asian-African Legal Consultative Organization, with rules based on The UNCITRAL Rules of Arbitration of 1976; the newly enacted rules of said center, subsequent to the required amendments to some of its facets, became enforceable from early March 2018.

Keywords

References

فهرست منابع

الف) منابع فارسی
پی‌یر، لالیو. «اجرای احکام بین‌المللی». ترجمة سوسن خطاطان. مجله حقوقی دفتر خدمات حقوقی بین‌المللی 16-17 (1371 و 1372): 374-301.
دولت رفتارحقیقی، محمدرضا. «جایگاه و ماهیت حقوقی سازمان‌های غیردولتی با تأکید بر نظام حقوقی ایران». مجله تحقیقات حقوقی دانشگاه شهید بهشتی 49 (1388): 419-387.
رنجبران، مصطفی. «سخنی درباره مراکز داوری منطقه‌ای کمیته حقوقی مشورتی آسیایی ـ آفریقایی». مجله حقوقی بین‌المللی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی 12 (1369): 92-65.
شمس، عبدالله. آیین دادرسی مدنی. جلد 3. ویرایش سی ‌و نهم. تهران: میزان، 1395.
شمس، عبدالله. «اصل تناظر». مجله تحقیقات حقوقی دانشگاه شهید بهشتی 36-35 (1381): 86-59.
صفایی، سیّد حسین. «سخنی چند درباره نوآوری‌ها و نارسایی‌های قانون داوری تجاری بین‌المللی». مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی 1050 (1377): 40-3.
کچ، کریستوفر. «استانداردها و آیین‌های جرح داوران». ترجمه علیرضا ابراهیم‌گل. مجله حقوقی دفتر خدمات حقوقی بین‌المللی ۳۶ (۱۳۸۶): 199-169.
مرکز منطقه‌ای داوری تهران (TRAC). www.trac.ir.
مشکور، مشکان. «مرکز منطقه‌ای داوری تهران در یک نگاه». مجله حقوقی دفتر حقوقی بین‌المللی 36 (1386): 328-323.
نیکبخت، حمیدرضا. شناسایی و اجرای آرای داوری‌های تجاری و بین‌المللی در ایران. ویرایش نخست. تهران: مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های بازرگانی، 1386.
ب) منابع خارجی
Luttrell, Sam. Bias Challenges in International Commercial Arbitration: The Need for a 'Real Danger' Test. First Published. Netherland: Wolters Kluwer Law International, 2011.
Manzanares Bastida, Bruno. “The Independence and Impartiality of Arbitraitor in International Commercial Arbitration.” Revista E-Mercatoria 1(6) (2007).
Saharian, A. “Tehran Regional Arbitration Center: Elements Justifying its Establishment,” Kluwer Law International 21(5) (2004): 459-471.
Journal of Legal Research
Volume 19, Issue 44
January 2021
Pages 345-368

Files

Share

How to cite

Statistics